*
به عقیده ی اهل سنت، حضرت معاویه رضی الله عنه از جمله ی اصحاب و یاران وفادار حضرت رسول اکرم صلی الله تعالی علیه و سلم بوده و از زمره ی کسانی است که خداوند در حق ایشان میفرماید: «رضی الله عنهم و رضوا عنه» خداوند از ایشان راضی شد و ایشان نیز از خداوند راضی شدند. ایشان از جمله ی کاتبان وحی و از معتمد ترین اعضاء آن گروه بودند. اختلافی که ایشان با حضرت علی رضی الله عنه داشته نه تنها در رسیدن به مقام خلافت و مقام دنیوی نبوده بلکه فقط و فقط در راستای بیعت کلیه اهل شام با وی به عنوان خلیفه ی مسلمین بوده است و قیام ایشان با حضرت علی فقط در رابطه با قصاص قاتل خلیفه ی شهید حضرت عثمان رضی الله عنه میباشد. بنا بر نظریه ی جمهور اهل سنت این اختلاف جزو اختلافات اجتهادی به حساب آمده و نباید هیچیک از طرفین را مورد سرزنش قرار داد. بهترین جمله ای که در مورد این اختلافات میتوان گفت جمله ای است که حضرت عمر بن عبدالعزیز خلیفه ی عادل فرموده است: «تلک دماء طهر الله منها ایدینا فلا نخوض فیها السنتنا» آن جنگها و خونریزیها، خونهایی است که دستان ما به آن آلوده نشده است پس زبانمان را نیز به آن آلوده نمیکنیم.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و سلم در یک حدیثی میفرماید: «الله الله اصحابی لاتتخذوهم غرضا من بعدی فمن احبهم فبحبی احبهم و من ابغضهم ... الحدیث» بترسید بترسید از خداوند در مورد اصحاب من، پس از من به هیچوجه آنانرا مورد طعن و سرزنش خود قرار ندهید. هر کس که میخواهد آنان را دوست بدارد، باید به خاطر من آنانرا دوست بدارد و هر کس که میخواهد آنانرا دشمن بدارد، باید به خاطر من آنانرا دشمن بدارد و هر کسیکه مرا دشمن بدارد، خداوند آنرا با عذاب خود گرفتار خواهد کرد. خلاصه سخن اینکه نزد اهل سنت هر کدام از حضرت علی و حضرت معاویه رضی الله عنهما از بهترین اصحاب هستند و سزاوار احترام میباشند.