*
زکات فطریه را به کسانی باید داد که مستحق دیگر اموال زکات هستند. یعنی «مسکین» کسی که صاحب هیچگونه اموال دنیوی نیست و یا «فقیر» کسی که صاحب مال است اما دارایی وی به آن حد نصابی که شرع مقدس تعیین کرده نمیرسد و یا کسی که به اندازه ی تمامی دارایی خود بدهکار باشد و یا اهل علم، کسی که به طور فی سبیل الله مشغول آموختن علم یا آموزش آن است طوری که به خاطر اشتغال به تعلیم و تعلم، از فعالیت های روزمره دنیوی خود باز مانده است. دادن زکات فطریه فقط به اینگونه افراد جائز میباشد و در غیر آن، صحیح نبوده و اعاده آن لازم میگردد. منظور از حد نصاب شرعی که در بالا ذکر شد، کمترین حد نصابی است که در شرع مقدس، دستیابی به آن را به منزله تمول و غنی و بی نیاز بودن تلقی شده است. و آن از نصاب نقره به اندازه 140 مثقال نقره است که به پول رایج کشور تقریبا مبلغ 400 هزار تومان میباشد. بنابراین کسی که به غیر از حاجت اصلی خود، به اندازه این مبلغ را داشته و بدهکار یا فی سبیل الله (در راه آموزش یا آموختن علم به طوری که از فعالیت های روزمره دنیوی باز ماند) نیز نباشد، دادن کلیه اموال زکات بر وی صحیح نبوده و اگر داده شود اعاده آن لازم میگردد. زکات فطریه از گندم نصف صاع که به اصطلاح امروزی دو کیلو و دویست و پنجاه گرم (2/250) است که به قیمت فعلی گندم، تقریبا مبلغ هفتصد (700) تومان میباشد.