سلام علیکم. یک سوال فوری اگه کمکم کنید ممنون میشم در مورد عصمت رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم با ذکر منبع؟

*
علماء بر غیر ممکن بودن وقوع کفر از پیامبران چه قبل از بعثت و چه بعد از آن اتفاق نظر دارند. و همچنین متفق القولند که انبیاء بعد از بعثت عمداً مرتکب گناه کبیره نمیشوند. اما جمهور علماء وقوع گناه صغیره از آنان را ممکن می دانند جز آنچه که نشانه پستی و منافی با مقام والای آنان باشد. مانند دزدیدن چیزی که کمتر از حد نصاب شرعی باشد (زیرا اگر به حد نصاب برسد کبیره خواهد بود و حکم کبیره هم بیان شد). آنچه که بیان شد مربوط به زمان بعد از وحی است اما راجع به زمان قبل از وحی، جمهور علماء آنرا محال می دانند چرا که موجب نفرت و انزجار مردم از آنها میشود و این، مصلحت و هدف از آمدن آنان را از بین می برد. و حق این است که پیامبران کارهای پست یا آنچه که موجب نفرت مردم از آنها میشود مانند زنا و دروغ و خیانت و... را انجام نمیدهند. بنابراین تمام اخباری که راجع به پیامبران آمده است و ظاهراً دلالت بر گناه میکنند (مقصود گناهی نیست که دیگران انجام می دهند لذا) از ظاهر آنها عدول کرده و تأویل میشوند. و یا اینکه تعبیر گناه از راه مقایسه مفضول نسبت به افضل است و گفته امام جنید، از این نوع است که: «حَسَناتُ الاَبرارِ سیئات المقربینَ. یعنی: حسنات و نیکی نیکوکاران، برای مقربین گناه محسوب میشود،چون مقام والای مقربین اقتضا میکند اعمالی بالاتر و عالی تر از اعمال نیکوکاران انجام دهند و یا اینکه وقوع گناه از پیامبران قبل از بعثت بوده است بنا به رأی کسانی که وقوع گناه را از پیامبران ممکن می دانند.
مثلا در قرآن کریم راجع به حضرت آدم آمده است که «عَصی آدمُ رَبّه فَغَوی» طه/121. یعنی: و آدم از پروردگارش سرپیچی کرد و گمراه شد. مراد از سرپیچی در اینجا مخالفت بطور کلی است چون نهی خداوند از آدم و حوا که از درخت نخورند نهی تحریمی نبود بلکه بخاطر مصلحت آن دو بود، یا این سرپیچی قبل از نبوت او بوده است، یا اینکه خداوند خواسته است که این واقعه پیش آید تا فرزندان آدم راه توبه و رجوع به سوی خداوند را بعد از گناه یاد بگیرند همان طور که پدرشان از گناه برگشت و توبه کرد و طلب بخشش کرد تا او را از شیطان که به او فرمان داد به آدم سجده کند اما سرپیچی کرد و بر گناهش اصرار ورزید متمایز و جدا سازد تا وسیله ای برای مقایسه بین آدم و ابلیس باشد و از آن دو عبرت بگیریم و برترین آن دو را بعنوان سرمشق خود بگذاریم. و همینطور آیاتی در مورد حضرت محمد صلی الله علیه و سلم آمده است که دلالت بر گناه او میکند مانند «واستغفر لِذَنبک» محمد/19 یعنی: برای گناهان خود طلب آمرزش کن. «لیغفر لک الله ما تقدم من ذنبک و ما تأخر» فتح/2 یعنی: تا خداوند گناهان گذشته و آینده تو را ببخشاید. اینگونه آیات حمل بر ترک اولی و افضل میشود زیرا اگر پیامبر صلی الله علیه و سلم اولی را ترک کند گناه (به معنی عرفی) نیست بلکه به مثابه گناه است (مانند تأجیلی که در دل برای فتح مکه داشت، یا خوردن نوعی غذا را برای خوشنودی همسرانش بر خود حرام کرد، یا وقتی که سران قریش را دعوت به دین اسلام میکرد، از فریاد و سر و صدای عبدالله بن مکتوم که نابینا بود و آمده بود که ایمان بیاورد رویش را ترش کرد و آزرده شد). منبع شرح عقائد اهل سنت ص 226 و 227

این پرسش و پاسخ پیدا شد در : erfanabad.org : https://www.erfanabad.org/fa/modules/smartfaq/faq.php?faqid=6777