فخر كائنات پيامبر اكرم صلی الله علیه و سلم
بسمه تعالي
ستاره اي بدرخشيد و ماه مجلس شد
دل رميده ما را انيس و مونس شد
نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسأله آموز صد مدرس شد
ماه مبارك ربيع الاول (ربيع المولود)، ماه سرور كائنات، بهترين آفريدگان، حضرت محمد صلی الله علیه و سلم، سالار انبياء الهي است. در اين ماه عظيم، گوهري تابناك از صلب عبدالله و از نسل آل هاشم نزول اجلال ميكند و از اين واقعه ي بزرگ نه تنها زمينيان بلكه افلاكيان غرق در شور و شادماني ميشوند. روز دوازدهم ربيع الاول ولادت با سعادت حضرت خاتم الانبياء محمد بن عبدالله صلی الله علیه و سلم در مكه معظمه در روز جمعه در وقت طلوع فجر در عام الفيل واقع شد و باعث مزيد فضل و شرافت اين روز گرديد. تولدش، بركت را به زندگي انسانهاي آزاد انديش و مؤمنان يگانه پرست ميبخشد و نويد برچيدن كاخ ظلم و بيدادگري را با فرو ريختن ستونهاي ايوان كسري و واژگون شدن تخت پادشاهان آن زمان ميدهد. با ميلادش پرستندگان درياچه ساوه اثري از آب در آن نمييابند و ستايشگران آتش، آتشكده فارس را خاموش ميبينند! نوري از جانب سرزمين حجاز به تمامي عالم ساطع ميشود تا «جاء الحق و زهق الباطل» تفسير گردد.
آري آمنه مادر گرامي حضرت محمد صلی الله علیه و سلم هاتفي را ميشنود كه او را به زايش بهترين مردم بشارت ميدهد و روح عبدالله از تولد چنين پسري خرسند ميگردد و براستي كه او بهترين خلايق است و بهترين و كامل ترين دين را براي بشر به ارمغان آورده تا آدميان در فراسوي زمين و زمان از خوان رحمتش بهره مند گردند. تولد، دوران كودكي، زمان جواني، پيش آمد مقام پيامبري، خستگي ناپذيري، تداوم استقامت و به دنبال همه ي اين موارد مبارزات قهرمانانه پيامبر عظيم الشأن صلی الله علیه و سلم ، از جمله سر فصل هاي زندگي پربار حضرتش را تشكيل ميدهد. مراسم جشن عيد ولادت حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و سلم، پيشتر از زمان سلاطين عثماني معمول گرديد. روز دوازدهم ربيع الاول، سلطان عثماني سلام عام ميداد و بزرگان و سران لشكري و كشوري را بار ميداد و امام الحرمين يعني نماينده سلطان در مكه و مدينه به حضور ميآمد و شرح ولادت پيامبر صلی الله علیه و سلم را به نظم ميخواند. سپس سلطان از دربار به مسجد اياصوفيه ميرفت و در آنجا نماز عيد به جا ميآورد و بزرگان كشوري و لشكري را خلعت و انعام عطا ميكرد. در حال حاضر ميلاد با سعادت پيامبر نور و رحمت رسول اکرم اسلام در سراسر كشورهاي اسلامي به ويژه در كشور عزيزمان ايران، باشكوهتر و مفصل تر از گذشته بر پا ميشود. در بين تركمنها در مساجد و حوزه ها در ستايش رسول خدا به مولود خواني ميپردازند و ضيافت ميدهند. زبان ما از سخن گفتن از فضايل پيامبر صلی الله علیه و سلم قاصر است. آن پيامبري كه خود را در شاهراه رسالت به حساب نياورد و براي ابلاغ پيامهاي مقدس الهي خويشتن را فراموش كرد به موازات اين از خود گذشتگي، تأييدات خداوندي پشتيبان او و صفا و حقيقت يار او بود. ثابت كرد كه در مسير حق ميتوان به بزرگي رسيد و به هدف دست يافت. پيامبر اسلام با نهاد پاك و قلب سليم خويش، يك تنه وارد ميدان تبليغ شد و پاكاني تربيت كرد و بار آورد كه همانند آنها در تاريخ كمياب و بلكه ناياب است. آري تا خود با اخلاق نباشد، نميتواند تهذيب اخلاق كند و تا موقعي كه به مكارم و بزرگواري ها آراسته نباشد، ميسر نيست كه ديگران را به صفات عالي آشنا سازد. آنچه در وجود يك انسان كامل بايد باشد، در او بود و هر چه بر شرف و آدميت ميافزايد، در وي به حد اعلي وجود داشت. به تمام معني بزرگ بود و با همه وجودش، درس اخلاق به بشر آموخت كلام خدا در قرآن كريم بزرگترين مدالي است كه تا ابد بر سينه پر از صفاي او ميدرخشد و او را از همه مخلوقات و ويژگان درگاه خداوند امتياز ميبخشد. «انك لعلي خلق عظيم» اي پيامبر همانا تو بر پايه اي اخلاقي بزرگ استوار هستي. و او همان پيامبري است كه ستوده گشت در آسمانها و زمين و اوست كه روزي در دل غار بر انگيخته شد و پروردگارش درباره او فرمود: «اي پيغمبر ما فرستاديم تو را گواه و بشارت دهنده و ترساننده و دعوت كننده به سوي خداوند به اذن او و چراغي نور افشان». و روزي ديگر بر فراز صخره ها، فرياد توحيد و حق پرستي و عدالت بر آورد و هم آنان كه به واسطه او مورد رحمت قرار گرفته بودند، آزارش دادند، تهديدش كردند، محاصره اش كردند، قلبش را آزردند و بر او ستم روا داشتند و در مقابل اين همه آزار كه از آن قوم ديد، هنگامي كه از او خواستند نفرين كند فرمود: «انما بعثت رحمة للعالمين» من تنها برای رحمت جهانیان فرو فرستاده شده ام. و عنايتش به آن قوم در مقابل آن همه آزار اين دعا بود «بار الها قوم مرا هدايت كن كه نادانند». به جاي آنكه عذاب بخواهد، رحمت ميخواست، آن رحمتي كه از آن برتر تصور نميشود كه آن «نعمت هدايت» است. خداوند سبحان بنده ي محبوبش را به دست خود تربيت كرد، با گداختن در كوره هاي فروزان سختي و بلا و تنهايي و غربت و فقر و بي كسي، با گرفتن پدر و مادر و جدش و قرار دادن اين روح لطيف و پاك و مهربان در ميان مردمي خشن، آلوده و سنگدل كه حتي به دختران خود رحم نميكردند و به راستي كه محمد صلی الله علیه و سلم چنان كرامت و بزرگي و راستي از خود نشان داد كه لقب «امين» گرفت و آنچنان گوهر وجودش به صيقل تربيت الهي پيراسته شد كه لايق مقام شامخ نبوت گرديد. تجربه ناخوشايند قرن گذشته نقطه ضعفهاي زندگي بشري را آشكار كرده است، اين نقاط ضعف به طور عمده به خلاء معنويت باز ميگردد. روگرداني از دين جز جنگ و نفرت و برادر كشي و خشونت و فساد و تباهي ثمري به بار نياورده است. هزاره سوم بدون ترديد هزاره بازگشت انسان دور مانده از اصل خويش به خانه معنوي خود است. انسان به دين نيازمند است تا آسوده شود. بديهي است در اين زمينه حرف اول را آموزه هاي اسلام و معارف قرآني ميزند. رسول اكرم صلی الله علیه و سلم آموزگار اول است. او آموزگار ديروز، امروز و فرداست. او باران رحمت است، بي مضايقه ميبارد. او بر هر كس و هر چه ببارد ميروياند. گبر و مسلمان اگر طالب حيات سالم انساني اند بايد از مائده آسماني و معنوي او تناول كنند. ميلاد خورشيد نبوت حضرت ختمي مرتبت محمد مصطفي صلی الله علیه و سلم بر همه ي مسلمانان جهان مبارك باد.
فرستنده : مريم شرعي ـ آلتاي قاضي
