نکوهش افراد قرآن خوان غافل
انس بن مالک رضی الله عنه گفته است: «چه بسا افراد قرآن خوانی هستند که خود قرآن ایشان را نفرین میکند». میسره گفته است: «قرآن در سینه ی افراد فاسق، غریب میباشد». ابو سلیمان دارانی رحمه الله گفته است: «کسانی که حاملان قرآن میباشند و خدا را نافرمانی میکنند، نگهبانان دوزخ زودتر به سُراغ آنان میروند تا بت پرستان، به خاطر اینکه بعد از حمل قرآن مرتکب گناه و معصیت شده اند».
در تورات آمده است که خداوند میفرماید:
«ای بنده ی من آیا از من شرم نداری که اگر چنانچه در راهی حرکت کنی و ناگاه نامه ای از جانب دوستی به تو برسد، فوری به کنار راه میروی و در جایی مینشینی تا آن را بخوانی و کلمه به کلمه و جمله به جمله در آن دقت و تأمل مینمایی که مبادا چیزی از آن را فراموش کنی و از دست بدهی؟ در حالی که من این نامه ی (قرآن) خود را بر تو فرستادم و در آن بنگر که چقدر پند و اندرز متوالی در آن بیان نموده ام و چه مسایل (دینی و دنیوی) را در آن تکرار کرده ام، به خاطر اینکه تو خوب در جوانب آن تأمّل و تدبّر نمایی، امّا تو از آن روی میگردانی!! آیا من کمتر و پایین تر ازآن دوست تو هستم؟!
ای بنده ی من اگر یکی از دوستانت با تو بنشیند و هم صحبت تو شود مسلّماً با تمام وجود متوجه او میشوی و با کمال دقت سخن او را گوش میکنی. و اگر کسی که در آن اثنا با تو سخن گوید فوری به او اشاره مینمایی که سخن نگوید و ساکت بماند، در صورتی که من بر تو روی آوردم و با تو سخن میگویم، امّا تو قلباً از من اعراض مینمایی و مرا کمتر از آن دوست خود میپنداری» !! اما بدان خداوند بزرگتر و والاتر از آن است که می پنداری.
منبع: «مختصر احیاء علوم الدین» ص124.
گردآورنده: عبدالخلیل خالقی
