شراب خواری
قال رسول الله صلی الله علیه و سلم: «حَرَّمَ اللهُ الخَمرَ وَ کُلُّ مُسکرٍ حرَامٌ» رسول اکرم صلی الله علیه و سلم می فرماید: «خدای بلند مرتبه شراب را حرام نموده و کلیه مست کننده ها حرام اند»/نسائی. ایشان در حدیث دیگری فرمایش میکنند: «الخمر جُماعُ الاثمِ» یعنی «خمر و مسکرات مجمع فساداند»/بیهقی. با توجه به بیانات فوق حرمت این نوشیدنی برای همگان آشکار شده و کسانی که خود را فریب داده و میگویند: ما شراب را بجهت بیماری و رفع کسالتی که داریم مینوشیم، ایشان بنده ی حوسهای خویش بوده و راه شیطان را در پیش گرفته و این فرمایش گهربار رسول خدا را فراموش کرده اند آنجا که میفرماید: «اِنّه لیس بدواء و لکنه داءٌ» یعنی «براستی شراب درمان نیست بلکه درد است»/مسلم و احمد و ابوداود.
روزی جمعی از صحابه از حضرت امیرالمومنین رضی الله عنه پرسیدند یا علی چه اندازه باید از خمر پرهیز کرد؟ آن جناب فرمودند: ای مؤمنان اگر چنانچه یک قطره خمر بچاهی افتد و آن چاه را پر از خاک کنند و هزار سال بر آن بگردد و بعد از آن بر سر آن چاه علف روید آن علف را گوسفندی بخورد و در میان رمه گوسفندی برود من گوشت آن گله را نمی خورم و اگر یک قطار شتر بود که اول آن در مشرق و آخر آن در مغرب و بار پسین آن شترها خمر باشد مهار شتر اول را بدست نگیرم. حضرت رسول در حدیث دیگری میفرمایند: «لعَن اللهُ فی الخمر عشرةً: عَاصَرَها و مُعتَصِرها و شارِبَها و حامِلَها والمَحمُولَةَ الیه و ساقیها و بائِعهَا و آکِلَ ثَمَنِها والمُشتَری لَها والمُشترَاةُ لَهُ» یعنی «خداوند بواسطه شراب ده کس را لعنت فرموده است: کسی که انگور را می فشرده کسی که برای او انگور فشرده شده است، برای دارنده ی آن، برنده آن، کسی که برایش برده شود، ساقی آن، فروشنده و خریدار و کسی که بهای آن را بخورد و کسی که برایش خریداری می شود»./ابوداود و ترمذی. انسان مؤمن و منصف اگر گفته های فوق را کنار هم بگذارد حتماً پی میبرد که شارب خمر ایمانش در خطر بوده و آن کس که ایمان نداشته باشد در آتش جهنم همیشگی خواهد بود و جزء خالدین فیها خواهد شد. پیامبر اکرم صراحتاً نیز به این مورد اشاره کرده و میفرمایند: «من شرب الخمر فی الدنیا لم یشرب فی الاخرة من ماء الکوثر الا من مات علی التوبه» «هر که بخورد خمر را در دنیا نخورد در آخرت از آب کوثر مگر توبه کند و با آن توبه وفات یابد».
عبدالعزیز رواد میگوید: شبی در مدینه بودم و به مسجد النبی میرفتم. زنی گریان دامنم را گرفت و گفت: بیماری در حال جان کندن است و کسی در خانه نیست، لطفا او را تلقین به شهادتین کن. چون بالای سر بیمار رسیدم و چند بار او را تلقین به شهادتین کردم، گفت: این چه کلماتیست از اینها بیزارم، این را گفت و جان داد. بعد از تفحص پی بردم که وی شراب خوار بود. گفتم: صدق رسول الله، «شارب الخمر کعابد الوثن». حقا رسول الله درست گفت که شراب خوار مثل بت پرست است.
تنبیه الغافلین ـ هزار حدیث ـ راه بهشت
گردآورنده: علیرضا قریشی
