حکایت عبدالله مرید شیخ حسن بصری
امام اهل سنت، امام حسن بصری رحمة الله علیه امید آن است که در جنت به او قصری داده شود، در بین مریدهای او مریدی عام بنام عبدالله داشت که چندان علمی هم نداشت اما کمی با تقوی بود و از او کراماتی دیده میشد. عبدالله چند روزی پیش شیخ حسن نیامد، بعد از چند روز شیخ خودش آن مرید را دید، و برای مغرور کردنش گفت که اسرارت را به من بگو ای نیکو حال، و عبدالله در جواب گفت:
«هر وقتی که شب شود من در یک لحظه به عرش میرسم و مانند فرشتگان در عرش هستم و به مناجات خداوندی میپردازم، شیخ بصری گفت: «هر وقتی که به عرش میرسی اسم من حقیر را هم به زبانت بیاور، وقتی که بار دیگر عبدالله به عرش رفت نام حسن را به زبان آورد، عرشی که با رفتنش به آن افتخار میکرد به هیچ و پوچ تبدیل شد و خودش را در نجاست خانه یافت، عبدالله دانست که شیطان او را فریب داده و بعد از آن ماجرا توبه کرده و به پیش شیخ رفته و علم آموخت و صاحب علم زیادی شد. علم و عمل ما نیز بمانند فرمانده ای است برای رسیدن به مقام های بلند، اگر شخصی این دو را کنار هم داشته باشد جنّت جاویدان برایش نصیب میشود. اگر کسی علم نداشته باشد گناه ها هم برایش مانند یک کار خیر است.
ثبات العاجزین.
