ملا جلال الدین دوّانی
ملا جلال الدین دوّانی نامش محمّد و نام پدرش اسعد و لقبش جلال الدین و در سال830 در قریه (دوّان) کازرون متولد شد. در دوران نوجوانی و جوانی در شیراز به کسب علوم پرداخت و پس از تکمیل تحصیلات، سفری به تبریز پایتخت اوزن حسن کرد و در حضور اوزن حسن با علمای آن سامان در مسائل کلامی بحثهای مفصلی نمود و بر همگان غالب آمد و بعد از برگشت به شیراز سمت قاضی القضاة آن شهر را به او دادند و به تدریس و تألیف نیز مشغول بود و به عنوان چهره ی درخشانی از مکتب کلامی اشعری معروف آفاق گردید.
علاوه بر تألیف کتابهای مهمّی در علوم اسلامی، کتابی را در اخلاق به زبان فارسی نوشت به نام «اخلاق جلالی» و پس از انقراض سلسله ی «آق قوینلو» در سال 908 به کازرون برگشت و آخرین تألیف تحقیقی خود را به صورت شرحی بر «عقاید عضدیه» تألیف قاضی عضد ایجی و به نام شرح عقاید ملا جلال به رشته تحریر درآورد. آن چهره ی درخشان مکتب کلام اشعری بعد از تألیف آن شرح در سال 909 متوفی گردید و در قریه ی دوّان به خاک سپرده شد.
