*
زنی که بچه بدنیا میآورد، حداکثر 40 روز خون مشاهده نموده و نمیتواند نماز و روزه و ... را انجام دهد. این خون در اصطلاح شرع «نفاس» نام داشته و زن نفاس دار نمیتواند نماز را اداء کرده و روزه ی خود را بگیرد. همچنین نمیتواند قرآن را تلاوت کرده و یا به آن دست بزند. نمیتواند وارد مسجد شده و یا طواف کعبه (در مسجد الحرام) نماید. حداکثر این خود 40 روز بوده اما برای حداقل آن مدت زمان معینی وجود ندارد. زنی که برای اولین بار بچه ای بدنیا آورده است حتما باید 40 روز را سپری کرده و میبایست پس از گذراندن آن مدت اقدام به نزدیکی با همسر و یا سایر محذورات نفاس نماید. عادت در نفاس با یک نوزاد مشخص و تعیین میگردد. بدین معنی که هرگاه در وضع حمل اول و پس از زایمان، مثلا 30 روز خون مشاهده کند، در زایمان های بعدی نیز عادت وی 30 روز تعیین شده و پس از سپری کردن 30 روز، میبایست به تکالیف شرع و مذهب جامه ی عمل بپوشاند، هرگاه در آن 30 روز خون قطع شده و ادامه پیدا نکند. اما اگر از 30 روز و لو یک روز اضافه شود، در اینصورت مشخص میشود که عادت نفاس آن زن تغییر کرده و میبایست تا 40 روز به انتظار بنشیند. در آخر 40 روز مشخص میشود که عادت نفاس وی چند روز بوده است. با قطع شدن خون نفاس، غسل جنابت برای آن زن واجب شده و لازم است پس از غسل، تکالیف شرع و مذهب را اداء نماید.

کشیدن تریاک در فقه احناف حرام میباشد.

گرفتن وضوء قبل از غسل سنت است. هرگاه شخص غسل کننده، دهان و بینی خود را شسته و به تمامی اعضاء ظاهر بدن خود آب برساند، غسل وی صحیح بوده و از جنابت پاک میگردد اما بخاطر ترک وضوء، مرتکب ترک سنت شده و گناهکار میگردد. اما اگر با نگرفتن وضوء به شستن دهان و بینی خود را فراموش کند، در اینصورت غسل وی صحیح نبوده و لازم آنرا اعاده نماید.

صله ی رحم واجب بوده و فقط بخاطر دوری از زخم زبان فامیل، قطع آن حرام و نامشروع میباشد. اما توضیح یک نکته لازم بوده و آن این است که به همه ی قوم و خویش «رحم» اطلاق نشده و صله ی رحم ایشان واجب نمیباشد. بلکه مراد از رحم، کسانیکه قرابت محرمیه داشته و نکاح بین آن دو امکان پذیر نباشد. فقط صله ی رحم چنین افرادی واجب بوده و ما بقی اقوام و خویشان، از نظر شرع مقدس رحم شناخته نمیشود. نکته ی دیگری که میبایست ملاحظه شود این است که صله ی رحم انواع مختلفی دارد. دیدار و زیارت صله ی رحم بوده و همچنین هدیه کردن یک چیزی به آنها و همچنین یاری رساندن آنها در مورد احتیاجات زندگی ایشان، چه با دست و چه با سخن و همچنین سلام و علیک داشتن با ایشان و نوشتن نامه و پیامک نیز از جمله ی صله ی رحم شناخته میشود. حتی برخی معتقدند دعای خیر در حق ایشان به صورت غائبانه نیز از جمله ی صله ی رحم شناخته میشود. الحدیقة الندیة شرح الطریقة المحمدیة ج 2 ص 548 و عین العلم ص 366