*
ارث یا ارثیه، به مالی اطلاق میشود که پس از فوت یک نفر، به ورثه ی ایشان داده شده و ایشان از مورّث خود دریافت مینماید. کسیکه زنده است، هیچکس نمیتواند از ایشان ارث گرفته و یا هیچیک از فرزندان و اقرباء ایشان حق ندارد، به عنوان ارث از ایشان خواستار چیزی شود. چون معلوم نیست که چه کسی زودتر فوت شده و چه کسی عمر طولانی خواهد داشت. چه بسا ممکن است، او خود، زودتر فوت شده و آن شخص سرمایه دار، سالیان سال زندگی نماید. اما هر کس میتواند اموال خود را در حال حیات، بین فرزندان و اقرباء خویش تقسیم نموده و بالکلیة همه ی دارایی خود را به یک نفر چه ورثه و چه اجنبی پرداخت نماید؛ زیرا مالک اصلی، خود شخص بوده و وی حق دارد اموال خود را هر گونه که دلش خواست صرف نماید. اما توصیه ی شرع مقدس در این مورد این است که، بخشش به اولاد و فرزندان پسر و دختر و سایر اقرباء حتماً باید به اندازه ی سهم الارث ایشان بوده و به همان میزان بین فرزندان و اولاد خود تقسیم نماید. در غیر اینصورت، اگر چه وی حق دارد مال خود را به هر نحوی که میخواهد صرف نماید، اما به خاطر عدم رعایت عدالت و مساوات در تقسیم مال، نزد پروردگار گناهکار و عاصی شناخته میشود.