*
نذر یعنی واجب کردن چیزی را که قبلا هیچگونه لزومی برای اداء آن وجود نداشته است. برای صحت نذر، فقهاء احناف شرایطی را ذکر کرده اند که در اینجا به طور خلاصه ذکر میکنیم: 1ـ منذور در حد ذات خود ممکن باید باشد. لذا نذر روزه گرفتن دیروز و یا اعتکاف روز قبل صحیح نمیباشد. 2ـ منذور در ذات خود نباید معصیت باشد. لذا اگر نذر کند که یک نفر را به قتل برساند و یا زنا کرده و شراب بنوشد، یمین محسوب شده و با حانث شدن کفارت واجب میگردد. در اینگونه نذرها، وفا به نذر لازم نمیباشد. 3ـ منذور باید عبادت مقصوده باشد. لذا هرگاه به عیادت مریضی نذر کند و یا تشییع جنازه، بناء مسجد و یا جشن مولد النبی نذر نماید، نذر وی منعقد نمیگردد. 4ـ منذور قبل از نذر در ذمه ی وی واجب نباشد. لذا شخصیکه حج تمتع بر وی واجب گردیده است، نذر کند که یک بار حج تمتع انجام دهد، نذر وی منعقد نمیشود. 5ـ از جنس منذور یک عبادت واجبه باید موجود باشد. لذا هرگاه نذر به دخول مسجد کرده و یا به تشییع جنازه ای نذر نماید، نذر وی منعقد نمیگردد. 6ـ نذر وی نباید از آنچه وی مالک است، بیشتر باشد. لذا اگر دارای ملکی به ارزش 100 تومان (مثلاً) باشد و وی به دادن صدقه 1000 تومان نذر کند، فقط دادن 100 تومان واجب گردیده و ما بقی لغو میگردد. در صورت تحقق همه ی این شرایط مذکوره، وفا به نذر واجب بوده و میبایست شخص هر چه سریعتر نسبت به وفاء آن اقدام نماید. لزوم الاقتصاد فی العمل و الاعتقاد/117.