*
از نظر ماتریدیه، قضاء و قدر دارای معانی متفاوتی بوده و هر کدام دارای تعریف خاصی میباشد. از نظر علماء ماتریدیه، قدر اینگونه تعریف شده است: اَلقَدَرُ هُوَ تُحدِیدُ الله تَعَالیَ اَزَلاً کُلَّ مَخلُوقٍ بحَدِّهِ الَّذِی یُوجَدُ عَلَیهِ مِن حُسنٍ وَ قُبح وَ نَفعٍ وَ ضَرٍ اِلیَ غَیر ذَلِکَ. مختصر الحصون الحمیدیه صفحه 63. قدر یعنی تقدیر و تعیین الهی، هر آنچه را که در مخلوقات خواهد بود. بعبارتی دیگر خداوند متعال در ازل، قبل از اینکه موجودی را خلق کند، همه ی مخلوقات اولین و آخرین آنرا با تمام صفات و کیفیات و چگونگی آن دانسته و همه ی آنرا در لوح محفوظ مکتوب نموده است. این دانستن الهی و تعیین چگونگی وضعیت مخلوقات توسط پروردگار عالم، قدر الهی نام دارد که جزو یکی از اصول اعتقادات ما اهل سنت و الجماعت میباشد.
قضاء نیز بوقوع پیوستن همه ی آنچه که خداوند متعال در ازل دانسته و در لوح محفوظ مکتوب نموده است. بعبارتی دیگر بوجود آمدن و بوقوع پیوستن قدر الهی، قضاء نام دارد. لذا علماء ماتریدیه قضاء را اینگونه تعریف نموده است: اِیجاَدُ اللهِ تَعاَلی الاَشَیاَءَ عَلَی وِفقِ عِلمِهِ وَ تَقدِیرِهِ لَهَا فَی الاَزَلِ. یعنی قضاء به بوجود آوردن خداوند، همه آن چیزی را که در ازل تعیین و تقدیر نموده است، اطلاق میگردد.
لازم به ذکر است که اشعریه قضاء و قدر را به عکس تعریف ماتریدیه بیان نموده اند. بدین معنی که تعریف قضاء در ماتریدیه، عیناً تعریف قدر در اشعریه بوده و تعریف قدر نزد ماتریدیه، تعریف قضاء نزد اشعریه میباشد . العقیده الطحاویه صفحه 27 ـ مختصر الحصون الحمیدیه صفحه 63.