شيخ نجم الدين نقشبندی قدّس سرّه
وی فرزند شيخ عمر ضياءالدين بن شيخ عثمان سراج الدين نقشبندی است که به سال 1280 هجری در قريه ی ته ويلی چشم به جهان گشوده و مادرش «سلمی خاتون» دختر محمود بيگ صاحبقران از امرای مشهور بابان و اهل سليمانيه بوده است. شيخ نجم الدين چون ساير فرزندان خانواده در کودکی به خواندن قرآن و ساير علوم متداول پرداخت و از ملا حامد آموزش گرفت و به اتفاق برادرش شيخ علاءالدين در خدمت عموی بزرگوار خويش شيخ محمد بهاءالدين به کسب آداب سلوک و طريقت مشغول شد و چون عمويش چشم از جهان فرو بست به همراه برادرش راهی بياره شد و در آنجا از محضر پدر بزرگوار خويش بهره مند گرديد و پس از درگذشت او بر مسند ارشاد نشست.
شيخ نجم الدين دل از بند تعلقات جهان گسسته داشت و همواره با رجال علم و ادب مصاحبت و همنشينی می کرد و خود نيز شاعری توانا بود و «کوکب» تخلص می کرد. از اوست:
جهان بی مهر و عالم در تلاطم يار مستغنی
مرا بر آرزوهای دل خود خنده می آيد
وی در سال 1337 يا 1338 هجری بيمار شده، پس از چند روز روی در نقاب خاک کشيد و در بياره نزديک آرامگاه پدر بزرگوارش به خاک سپرده شده است.
