شيخ محمد درويش سمرقندی قدّس سرّه
وی خواهر زاده ی شيخ محمد زاهد سمرقندی و از اصحاب او بود. در علوم ظاهری و باطنی توانا و به «درويش محمد» معروف بود. درويش محمد دست ارادت به خواجه ی احرار داده و اجازه ی خلافت را از شيخ محمد زاهد گرفته بود و در قريه ی امکنه سکونت داشت و در کنج عزلت مشغول رياضت بود. وی ساليان دراز در خدمت شيخ محمد زاهد بود و پس از در گذشت اين پير خليفه و جانشين او شد و دارای پيروان بسيار بود، از جمله ی آنان شيخ محمد خواجگی امکنگی است. وفات شيخ محمد درويش در سال 970 هجری اتفاق افتاده و آرامگاهش به قول صاحب خزينة الاصفياء در اسفزار و به گفته ی مؤلف خيط السبحات در امکنه است.
